中古英語 speuen,意爲“嘔吐,咳嗽或吐出”,也用作比喻,源自古英語 spiwan “spew, spit”,來自原始日耳曼語 *spiewan-(源頭也包括 Old Saxon spiwan,Old Norse spyja,Old Frisian spiwa,Middle Dutch spijen,Dutch spuwen,Old High German spiwan,German speien,Gothic spiewan),可能源自擬聲詞(與拉丁語 spuere,希臘語 ptuein,Doric 方言 psyttein,Old Church Slavonic 語 pljuja,俄語 plevati,立陶宛語 spiauti 類似)。
在古英語中也作爲一種弱動詞存在,形式爲 speowan, spiwian; 從中古英語開始弱變位動詞變得更爲普遍。 “排斥或像嘔吐一樣排出”的一般意義始於1590年代。不及物義從1660年代開始。相關詞彙: Spewed, spewing。